Glaseado

Cheguei cando ameazaba e espertei cando xa cubría o céspede do fogar dos mestres da vida. Nevou. Nevou tanto, que o auto vermello, o meu chitichitibangbang, resistiuse a arrancar. Nevou tanto, que os veciños fixeron homes de neve de todas as clases, algúns ata pornográficos, dignos de ser retratados. Nevou tanto, que prendimos lume na cheminea e ficamos toda a tarde bebendo té, latricando de cando eramos nenos, de cando eran nenos e de cando haberá máis nenos. Pero sobre todo, nevou tanto, que me emocionei vendo o fermoso país no que vivimos mudado do verde característico ao branco cegador... fermosísimo igualmente.
E para cores... estas belezas avermelladas do invernadoiro da miña tía-avoa.