chegou
esqueceuse, pouco a pouco, desaparecín da súa cabeza e máis lentamente doutras partes do seu ser... a súa teima fíxoo glaciar e as súas augas se estancaron... pouco me quedaba por facer por el, non tiña verbas de alento, xa non as escoitaba, non tiña máis nada que darlle, xa máis nada.
0 Comments:
Publicar un comentario
<< Home